زیرا امکان آب بندی مطلق در مخلوط نامتجانسی همچون بتن به سختی میسر می باشد. بدین معنی که اگر حجم رطوبت نفوذ یافته در جسم بتن در سطح مجاور هوا تبخیر شود. و در زمان تجزیه و تحلیل رطوبت هیچ صدمه ای ایجاد نشود. در این صورت طبق استاندارد کاربردی ساختمان آمریکا به چنین بتنی بتن آب بند گفته میشود. زمان بتن آب کیپ است که تهویه مناسب و دمای کافی برای ادامه تبخیر آب نفوذ یافته در سطح بیرونی در سازه های مخزنی و سطح دور از آب در سازه های آبی وجود داشته باشد. و قطرات تعریق بر روی سطح دور از آب در محل موجود نباشد. تعریف فوق در عمل نیز کاربرد دارد.

آب بندی سازه های بتنی را می توان به دو صورت انجام داد:

حالت اول: آب بندی ساختار بتن (در حین ساخت و استقرار بتن)

این روش با استفاده از مواد افزودنی مناسب integral water proofing. و اصلاح طرح اختلاط بتن مصرفی و قرار دادن واتر استاپ در درزهای اجرایی با انبساطی و رعایت نکات مهم اجرایی انجام میگردد. لازم به ذکر است که آب بندی در این مرحله اقتصادی ترین و بهترین روش محسوب میشود و ماده افزودنی مناسب جهت استفاده در این مرحله:

1. با داشتن خاصیت روان کنندگی سبب کاهش نسبت آب به مواد سیمانی و افزایش سهولت متراکم سازی بتن شده. که این مورد خود باعث کاهش حجم لوله های مویینه، افزایش وزن مخصوص، تراکم بتن و در نتیجه سبب کاهش نفوذپذیری water proofing می‌شود.
2. این افزودنی با لغزنده نمودن سطوح داخلی لوله های مویینه درون بتن بواسطه از میان بردن نفوذ آب از طریق خاصیت اسمزی نفوذ پذیری بتن را کاهش و موجب آب بندی می گردد.
3. افزودنی مناسب می بایست از نفوذ سولفات ها و املاح خورنده در بتن جلوگیری کرده و یون کلر فعال موجود در آن را غیرفعال نماید. که دارای مواد پوزولانی می باشد و هیدروکسید کلسیم را به سیلیکات کلسیم نامحلول تبدیل می نماید.
4. ایجاد حساب های ریز هوا کوچکتر از 300mm و در نتیجه قطعه کردن لوله های مویینه در جهت آب بندی از دیگر خصوصیات یک افزودنی مناسب جهت آب بندی است.
5. بدلیل عملکرد چند کاره بر مقاومت فشاری و دوام بتن می افزاید. که کاهش نفوذپذیری را به همراه دارد. این سیستم جامع را در کل آب کیپ یا ناتراوا می نامند.
6. بهبود خواص پمپ پذیری بدلیل خاصیت روان کنندگی آن از دیگر خواص استفاده از این نوع افزودنیها می باشد. نتیجه آنکه برای آب بندی بتن در حین ساخت 2 کار اساسی را بایستی انجام داد.

• آب بند نمودن ساختار جسم بتن.
• آب بند نمودن سازه بتنی(شامل درزهای اجرایی و انبساطی).

اصلاح ساختار بتن:

اصلاح ساختار بتن جهت آب بند بتن شامل تراکم، توسعه دوام ایجاد مقدار مناسب حباب هوا می باشد. که با رعایت نکات ذکر شده زیر حاصل می گردد:

1. اصلاح منحنی دانه بندی و کنترل میزان ذرات ریزدانه به این معنی که میزان سیمان، مواد افزودنی پودر(میکروسیلیکا) و نرم دانه مصالح سنگی(عبور از الک #100) جمعا در هر متر مکعب حداقل 400 کیلوگرم باشد.
2. کاهش نسبت آب به سیمان.
3. افزایش نرخ هیدراتاسیون سیمان.
4. دقت در مراحل اجرا (جلوگیری از ایجاد درزهای اجرایی و کرموشدگی).

امروزه تمایل به ساخت سازه های بتنی غیر قابل نفوذ با ضخامت پایین زیاد میباشد. که حداقل ضخامت بتن 25 سانتی متر بوده و عرض ترکها را نیز محدود می نماید. قوام با کار پذیری را می توان با اضافه نمودن مواد افزودنی شیمیایی آب بند و پودر سیلیکا فیوم اصلاح نمود.

کیفیت بتن آب کیپ را می بایست در زمان اختلاط مناسب مورد بررسی قرار داد. لایه نهایی بتن به منظور آب کیپ با ناتراوا بودن بسیار حائز اهمیت است. که بطور کامل هیدراته شده و متخلخل باقی نماند. و تحت شرایط نرمال عمل آوری شود. بخاطر قطعه شدن لوله های مویینه توسط حبابهای هوا، اماکن عبور و انتقال رطوبت و آب بسیار کم می باشد. و بتن آب کیپ یا نانروا بوجود می آید در این مرحله افزودنی های آب بند کننده می بایست دارای خواص ذیل باشند:

• دارای خاصیت کاهش دهندگی آب و نفوذ پذیری در برابر هیدرواستانیکی پایین.
• خاصیت دفع کنندگی آب یا آب گریز/ دور کننده آب.
• ضد آب بودن و جذب آب نداشتن.
• سیستم مکمل که شامل تمام مراحل می باشد و بتن ناتراوا بوجود می آید.

سازه آب بند:

سازه آب بند می بایست دارای شرایط زیر باشد:

1. درزهای اجرائی تا آنجاییکه ممکن است موجود نباشد و چنانچه وجودشان اجتناب ناپذیر باشد می بایست از واتر استاپ از جنس P.V.C  نوع تخت استفاده نمود.
2. برای درزهای اجرایی محل اتصال کف به دیواره در داخل پاشنه از نوع واتر استاپ P.V.C تخت استفاده شده و توسط گیره کار گذارده شود.
3. برای درزهای انبساطی از واتر استاپ P.V.C حفره دار که قابلیت انعطاف پذیری تقریبا بالای  %275ASTM  را دارا باشد استفاده نمود.

حالت دوم: آب بندی ثانویه (پس از بتن ریزی)

اساس این روش استفاده از آب بندی غشایی می باشد. در این روش ملات امولسیون پلیمری در چند لایه به ضخامت 1 تا 5 سانتی متر با رعایت نکات فنی روی دیوارها اجرا می شود.

این ملات دارای طرح اختلاط مخصوصی بوده و تشکیل فیلم پلیمری درون آن و واکنشهای پوزولانی ناشی از SiO² میکروسیلیکای موجود در این مواد باعث ایجاد یک پرده انعطاف پذیر و مقاوم آب بند بصورت پوششی بر روی سطح بتنی می گردد.

از سوی دیگر با اتخاذ تدابیری خاص محل اتصال کف به دیوار که یکی از حساس ترین نقاط از لحاظ آب بندی می باشد ایزوله گردیده و لایه کف و دیواره کاملا یکپارچه می گردد. برای آب بندی بتن کف نیز از نوعی بتن آب بند استفاده می شود.

در این روش نیاز به آماده ساز زیر کار می باشد. همچنین، باید تمام قسمت های کرمو شده تا رسیدن به یک بتن سالم و دست نخورده کاملا کنده شود. و کلیه ترک ها و درزهای اجرایی از قبیل محل‌های قطع بتن ریزی بصورت V تا رسیدن به یک بتن سالم و محکم حداقل با عمق و عرض پنج سانتی متر شکافته شود.

قبل از اجرای لایه بندی ضمن شستشوی کامل سطوح از گرد و غبار و چربی احتمالی موجود تمام ذرات سست و لق از سطح بتن باید جدا کردند. همچنین لازم به تذکر است که در این روش جهت چسبندگی بهتر لایه آب بند به سطح زیر کار استفاده از چسب رابط پلیمری برپایه سیمانی الزامی است.