فوق روان کننده های بتن

فوق روان کننده های بتن دسته ای از مواد افزودنی بتن هستند كه با ثابت نگهداشتن آب به سیمان به نحو قابل توجهی كارپذیری ملات ها و بتن ها را افزایش می دهند. عموماً مدت تاثیر آنها بر روی كارپذیری موقت یا متغیر است. با مقدار آب كمتر (با كاهش بیش از 12 درصد) می توان بدون تاخیر ناخواسته در گیرش، مقدار اضافی هوا یا آب انداختگی مضر، ملات ها و بتن هایی با كارپذیری یکسان ساخت.

مهمترین تفاوت این افزودنی ها با افزودنی های روان کننده بتن مقدار کاهش آبی است که استفاده از این افزودنی ها ممکن می‌سازند. افزودنی های فوق روان کننده قادر هستند تا مقدار آب اختلاط را بیش از 12 درصد و برخی از انواع آنها حتی 30 درصد کاهش دهند.

مکانیزم عمل فوق روان کننده های بتن

عمدتاً مکانیزم عمل فوق روان كننده ها بر اساس قابلیت جذب شدن آنها روی ذرات سیمان و بهبود رفتار رئولوژی ماتریس سیمان است. سرعت جذب فوق روان كننده ها بستگی به تركیبات معدنی، نرمی (سطح ویژه) و به خصوص مقدار C3A ,Calcium oxide, Aluminium oxide سیمان دارد. مشخص شده است كه آلومینات كلسیم مولکول های ماده فوق روان كننده را به سرعت جذب می كند.

مکانیزم عمل افزایش كارپذیری با استفاده از مواد فوق روان كننده به شرح زیر است:

1. مقدار پتانسیل Zeta لایه الکتریکی دوبلی كه روی ذرات سیمان توسط گروه های قطبی زنجیره ای فوق روان كننده جذب شده ایجاد می شود.
2. وزن مولکولی فوق روان كننده ها و نرخ كاهش پذیری به مقدار زمان به تاخیر افتادن گیرش در هیدراسیون كلسیم مربوط می شود.